شهید محمد رضا نیزاری
شهید محمد رضا نیزاری اولین گلگون کفن و افتخار شهر کهریزک بعد از انقلاب اسلامی می باشد که به فیض شهادت نائل شد. وی در خانوادهای مذهبی متولد شد. خانه مادر شهید، قدیمی و با دربی کوچک است. زیتنت بخش طاقچه اتاق کوچک مادر عکسی از شهید و تقدیر نامه ای از امام راحل چشم هر تازه واردی را به خود جلب می کند که متن تقدیر نامه مزبور به این شرح می باشد: رحمت خدا بر شهیدان بزرگی که با خون خود درخت پربرکت درخت اسلام عزیز را آبیاری و بارور نمودند. درود اولیای حق در طول تاریخ بر رزمندگان راه هدف از ارتش و سپاه، بسیج و دیگر فداکاران قوای مسلح نظامی و عشایری و مردمی با قدرت الهی دست تبهکاران داخلی و خارجی را از تجاوز میهن اسلامی قطع کردند و آفرین بر مادران و پدران متعهدی که چنین فرزندان سلحشور عاشقی را در دامن پربرکت خود تربیت نمودند و سلام بر ملت عظیم الشان ایران که همچون سدی عظیم در مقابل ابرقدرت های شرق و غرب استقامت کردند.
محمد رضا متولد 1340 بود در رشته الکترونیک تحصیل می کرد، بعد از گرفتن دیپلم وارد حوزه علمیه شد و به
تحصیل علوم حوزوی پرداخت. در اوایل انقلاب به جرگه یاران نهضت امام و سپاه پاسداران پیوست. او فرماندهی عملیات نیروهای سردشت را بر عهده داشت این منطقه به مدت شش ماه در محاصره نیروهای بعثی عراق بود. محمد رضا در عملیات آزاد سازی بانه که پاسداران غیور ما موفق به شکست محاصره شدند، تک تیرانداز بود و سرانجام در عملیات فتح مسلم در حالی که بیست و یک سال بیشتر نداشت، در روز تاسوعای حسینی به شهادت رسید.
خاطره ای از مادر شهید
آخرین بار قبل از شهادتش که به خانه آمده بود چند روز قبل از پایان مهلت مرخصی اش، آهنگ رفتن نواخت. پدرش به من گفت: اگر تو اجازه ندهی نمی رود! ولی چون دلم نمی آمد او را از هدفش دور کنم چنین کاری را نکردم و به او گفتم: حداقل تا روز آخر در کنار ماباش.
در جوابم گفت: مادر جان به خاطر دفاع از ناموس میهن مان باید بروم و هنگام رفتنش دلهره عجیبی داشتم، رفت و من با چشمانی سرشار از نگرانی وی را بدرقه می کردم.
او بانگاهی مهربان و با لبخندی ملیح گفت: مادر صبور باش! من درس صبوری را از وی آموختم، او می دانست شهادت نصیبش می شود و من نیز خوشحال از این که فرزندم پیرو راهی بود که سید و سالار شهیدان سردمدار این راه بود و می دانستم وی دیگر هرگز باز نمی گردد.
