شهید محمد مولایی
نام: محمد
نام خانوادگی: ملایی
نام پدر: احمد
ش.ش: 346
ت.ت: 1350
محل تولد: کهریزکتاریخ شهادت: 1367
محل شهادت: پاسگاه زید
نام عملیات: مرصاد
مسئولیت: آر پی چی زن
وصیت نامه شهید:
« اللّهم اجعل محیای محیا محمد و آل محمد و مماتی ممات محمد و آل محمد»
خدایا کیست که شیرینی محبت تو را بچشد و دیگری را به جای تو برگزیند؛ انس و الفت چه کسی از نزدیکی تو محبوب تر است تا دوری تو را بجویم؟ خدایا ما را از کسانی قرار ده که آنان را برای قرب به درگاه و مهر خود بر گزیده ای و برای دوستی و محبت خود خالص کرده ای و به دیدار خود و رسیدن به لقای یار تشویق فرموده ای. پس خدایا حال که به عشق تو پای در این راه می نهم از تو می خواهم که جرم و گناهانم را نادیده بگیری و حاجتم را روا داری؛ از تو می خواهم با دهانی باز به تو بپیوندم تا همه بدانند که با لفظ یا حسین رفتم و با مشتی گره کرده جان بسپارم که همه بدانند با مشتم بر دهان یاوه گویان کوبیدم و با چشمانی باز به شهادت برسم تا همه بدانند این راه را با چشم باز و با هدف پیمودم.
با عرض سلام خدمت شما پدر و مادر گرامی، شما پروانگانی که گرد شمع فرزند می گردید و پر و بال خود را می سوزانید تا این شمع، همیشه فروزان بماند، مبادا فکر کنید که با مرگ من این شمع خاموش گردید نه هرگز، چرا که امام فرمود:« شهدا شمع محفل عالم بشریت اند». پدر و مادر گرامی در طول زندگی شما را بسیار رمجاندم و جواب محبت های شما را با بدی دادو ولی امیدوارم که این بدی هارا با بزرگی خود ببخشید و این را بدانید که اگر من دیگر در میان شما نیستم این جسم من است که رفته ولی روح من همیشه با شما و در کنار شماست و از این رفتن خوشحال باشید که من امانتی بودم در بین شما و اکنون این امانت را از طریق بهترین راه به صاحبش یعنی حق تعالی باز گرداندید و می دانم که داغ فرزند مشکل است ولی از شما می خواهم در این راه صبر کنید که خداوند با صابران است.
نمی گویم در عزای من گریه نکنید ولی از شما می خواهم که اگر اشکی می ریزید در راه خدا بریزید که آتش عذاب خدا فروبنشیند.
خواهران گرامی ام، می دانم در طول حیاتم شما را بسیار رنجاندم ولی امیدوارم که با لطف خدا از این حقیر بگذرید و از شما می خواهم که زینب گونه رفتار کنید و مواظب حجاب خود باشید، چرا که اسوه زنان حضرت فاطمه زهرا(علیها السلام) فرمود:« بهترین زینت برای زن حجاب است.»
و شما برادران گرامی امیدوارم که از خطای من در گذرید و من را ببخشید و نگذارید که سلاح من بر زمین بماند. همیشه یار امام بوده و مواظب رفتار و حرکات خود باشید. در پایان از شما می خواهم که طلب استغفار برای این حقیر را فراموش نکنید و در دعاهای کمیل و توسل خود از خدا بخواهید که من را جزو شهدای راستین حق و حقیقت قرار دهد هر موقع بر سر مزار من می آیید زیارت عاشورا قرائت کنید که به شفاعت خواهی مولایم محتاجم. و روی دیگر سخنم به بچه های محل، رفقا و آشنایان است، آن کسانی که در زیر تابوت رفقا می گویند برادر شهیدم راهت ادامه دارد، قدری با خود بیندیشید و ببینید که آیا تا به حال بر سر حرف خود بده اید، آیا راه شهدا را ادامه داده اید یا اینکه خونشان را پایمال کرده اید؟
خاطره ای از زبان همرزم شهید
من و عدهای از بچه های محل به اتفاق شهید ملایی در تاریخ 15/4/1367 از پایگاه شهرری به جبهه های غرب اعزام شدیم و به میاندوآب رسیدیم و در گردان حر لشکر سید الشهدا مستقر شدیم. بعد از چند روز ما را به دو گروه 13 نفری تقسیم کردند و محمد سر گروه ما شد من از این بابت خوشحال بودم. در تاریخ 26/4/67 ما را به طرف جبهه های جنوب و دو کوهه بردند و در آن جا بود که خبر آتش بس به ما رسید، با این خبر همه بچه ها ناراحت و افسرده شدند و از همه بیشتر محمد بود که زانوی غم بغل گرفته بود و می گفت ما با کم کاری خود نتوانستیم ادامه دهنده خون شهدا باشیم و انتقام خون آن ها را بگیریم. فردای آن روز ما را به مقری در اطراف دزفول انتقال دادند. در تاریخ 31/4/67 با بچه ها قرار گذاشتیم به کنار رودخانه برویم و غذا را در آن جا بخوربم ولی محمد گفت قصد دارد به شهر برود و به خانه تلفن بزند. تقریبا ساعت سه بعد از ظهر بود که به ما اطلاع دادند که هرچه سریع تر به گردان برگردید و آماده شوید، با این خبر ولوله ای در بچه ها افتاد و بسیار خوشحال شدند. ما به گردان برگشتیم ولی محمد هنوز نیامده بود، وقتی اتوبوس ها جهت بردن ما آمدند، دیدم محمد خنده کنان بالا و پایین می پرد و به طرف ما می آید وقتی علت را جویا شدیم گفت: قرار است به خط برویم. خلاصه گردان را تجهیز کردند و به خط رفتیم و محمد در آن جا به آرزویش یعنی شهادت
رسید.
پیام شهید:
1.یار امام بوده، مواظب حرکات و رفتار خود باشید.
2.زینب گونه رفتار کنید و حجابتان را حفظ کنید.
